غزل

لکه د اوښکې زړه ژور نه لري
داسې موجونه سمندر نه لري

تا به په خپل تصویر کې څوک ځایوي؟
دلته خو څوک داسې هنر نه لري

په څومره خلکو کې تنها وي سړی
چې زړه لري او د زړه سر نه لري

په خوله خو اوس هم خلک مینې کوي
په شونډو پاړ په زړه پرهر نه لري

مازدیګری په زړه د ننه ژاړي
پېغلې منګی لري ګودر نه لري

ستا د خبرو د منطق نه لوګی
وزن بلا لري ، باور نه لري

قیصه زما د مستقبل سائله
چې شپه لري څنګ به سحر نه لري