غزل
Eid Mohammad Liwal

بس ستا خندا ده، ستا ادا د ه، کني د لته څه دي هلته څه دي.

د لته یو ژوند دې، یوه و افا د ه، کنې د لته څه دي هلته څه دي.

په دې کې خوند دې،دې کې رنګ دې او کله جنګ هم ر ا ځي.

ز ړه کړ ه ا زا د د نیا ز ېبا د ه، کني د لته څه دي هلته څه د ي.

د ر د، خو شحا لي ، غم ا و خفګا ن ټو لې د ژ و ند بر خې د ي.

که یی منې که نه همد ا د ه ، کني دلته څه د ي هلته څه د ي.

زما په خو ا کې یو و طن دې، یو مې ننګ دې او د پلا ر ټا ټوبی.

کنه د ا ګـر د ه یو د نـیا د ه ، کني د لته څه د ي هلته څه د ي.

خیر دې ما ته لږ ځو ر و رلې بیا به د ا سې کله هم د ا نه کړ م.

ځو ر و ل مینې ته غذ ا د ه ، کني د لته څه د ي هلته څه د ي.

ژ و ند خو یو خو ب د ې، مینه یي څه ده خو یی خوب لید ل دي.

د غه د دوو ز ړ و نو ښکلا د ه ، کني د لته څه د ي هلته څه د ي.

لـــېــو ا له ته خو له د ې مینې، سیمې ننګ د و طن کله ا وړې.

پر ېږ ده هغه اوس بې وا فا د ه ،کني د لته څه دي هلته څه دي.